BURGUNDIONES quasi BURGWOHNER

BURGUNDIONES, quasi BURGWOHNER

Germani nomen occupârunt, ex opere, quia crebra per limitem habitacula constituta Burgos vulgo vocant. Hi quondam subactâ inferiore Germaniâ a Druso et tiberio per castra dispositi in magnam coaluerunt gentem, ut sub Valentiniano Imperatore 80. milia ripam Rheni fluminis insederint. Vide Paul. Orosium l. 7. c. 32. Baudrando fuerunt populi Germaniae sub Vindilis comprehensi, qui agros Chattorum et Alemannorum occupavêre. Postea in Gallias transmigrârunt. Valesio Burgundiones, qui et Burgundii, gens Germanica alamannis olrm confinis, in Galliis principatu Honorii sedes coepêre, ac paulatim fines proferendô, tenuêre ibi demum Lugdunensem primam, Sequanos, partem maximam provinciae Viennensis, Alpes Peninas et Graias, atque Metroplim Alpium Maritimarum Ebrodunum; Narbonensis II. urbes Aptam, Vapincum, et Segusteronem; in provincia Lugdunensi quarta vel Senonia Nivernum: quae pars Galliae Burgundia ab Gente cognominata est, ut ita apud Senatorem in libri 1. Variarum evistola ultima, ita a Gregorio ceterisque nuncupatur. Igitur et ex Synodo Epaonensi Agapetô Consule, A. C. 517. habita, et ex Historia nostra discimus, Regnum Burgundiae continebat 28. circiter civitates, nimirum Metropolim Lugdunum, Augustodunum, civitatem Lingonum, Cabillonum et Matisconem: Vesontionem Metropolim provinciae Sequanorum, Aventicum, Vindonissam, Basiliam et Belicam: Viennam Metropolim provinciae Viennensis, Genevam, Gratianopolim, Albam Helviorum vel Vivarium, Deam Vocontiorum, Valentiam, Augustam tricastinorum, Vasionem, Cabellionem, Carpentoracte: metropolim provinciae Alpium Graiarum et Peninarum, civitatem Centronum Darntasiam, et Octodurum Vallenstum: Metropolim Alpium maritimarum Ebrodunum; et quas supra diximus, Narbonensis secundae urbes tres, Aptam, Vapincum, Segusteronem; in Senonia Nivernum. Postea Burgundiam, sed iam aliquot urbibus sub Sigismundo et Godomaro a Francis gothisque truncatam, Childebertus et Chlotarius Francorum Reges subegêre. Mortuô Chlothariô, uni e 4. eius filiis guntchramno sors non tota obvenit Chlodomeris patrui, cuius caput Aureliani erant, cum tota Burgundia; a qua Rex Burgundiae saepe appellatur: et Burgundionum nomine saepe omnes ditioni eius subiecti designantur, Franci cum Burgundionibus, et Galli. Quidquid guntchramno paruerat, totum fere Burgundia dictum est a nostris, et usque ad Theodoricum Chlodovei iunioris filium Burgundiae Regno ac Regibus Merovingis est attributum. tenuerat autem Guntchramnus, qui primus e Francis Rex Burgundiae est vocitatus, non Burgundiam modo sedem Burgundionum, sed una etiam Regni Aurelianensis, atque adeo post Chariberti fratris obitum Regni Parisiaci in Gallia Lugdunensi et Aquitania non minimam partem cum Provincia Arelatensi: quae omnes regiones simul iunctae, exceptâ Aquitaniâ et Provinciâ, ex nomine maioris partis, nimirum Burgundiae, appellationem traxerunt: ut in

libris 16. et 20. Rerum Francicarum observavimus. Regnantibus apud Francos Merovei posteris, Francia in tria Regna dividebatur, videlicet in Neustriam, Austriam, atque Burgundiam: uti docet brevis Appendix Chronici Marii, ab auctore Chlotharii iunioris aequali ante annos 1045. composita, Vita Leodegarii Augusto-dunensis Episcopi, Gesta Francorum, atque ipse Fredegarius, Sed postquam Chlotharius minor filium suum Dagobertum Regum Austrasiorum fecit, Neustriam secuta Burgundia est, et ab uno Principe utrumque Regnum simul obtinebatur, propterea quod Neustriam atque Burgundiam iunctas latitudine regionum et multitudine hominum Austria aequabat.

Postea Carolus, Lotharii Augusti filiorum minimus, Burgundiae maximam pattem ac Provinciam annô 855. obtinuit, ac Ludgunum pro Regia habuit. Boso annô 879. faventibus Viennensi, Lugdunensi, Darantasiensi, Aquensi, Arelatensi, et Vesontionensi Archiepiscopis, et 17. Episcopis, qui plerique de Burgundia erartt, regnum in Burgundiae partibus occupavit: et eius filius Ludovicus annô 890. a. 4. Archiepiscopis, Lugdunensi, Arelatensi, Ebrodunensi ac Viennensi, multisque Coepiscopis Rex electus atque unctus est. Paullo ante, nimirum annô 888. Rodulfus, Chuonradi filius, provinciam mter Iuram montem et Alpes Peninas occupavit, et accitis nonnullis Sacerdotibus ac Primoribus, coronam sibi apud Acaunum imposuit, Regemque appellari se iussit, ut Regino et Annales Mettenses tradunt. Hoc Regnum exiguum Annales Fuldenses superiorem Burgundiam; quidam Transiurensem Burgundiam; Cisalpinam Galliam magnificô nomine Frodoardus; Constantinus Porphyrogennetus, Hermannus Contractus, Marianus Scotus, Sigebertus, aliique Burgundiam appellant improprie admodum, cum tantum portio esset exigua Burgundiae. In eo regno erant Winterturum, Acaunum, Novusburgus, Nuenburg Hermanno dictus, Murtena Morat, et urbes ac castella ad Lemannum lacum, item Octodurum, Salodurum, Aventicum, Seduni, Lausana ad Lemanum, Geneva. Belica, atque etiam Lugdunum. Mathildis enim Ludovici Transmarini filia, Lotharii Regis Francorum soror, cum Conrado Regi Iurensi nuberet, pro dote Lugdunum cum pago Lugdunensi habuit, a Lothario fratre sibi in dotem datum, ut docet Chronicon Monasterii S. Benigni. Castellum etiam, quod Mons Piligardae Hermanno dicitur, vulgo Montbelgart, Nostris Montbeliart, estque trans Iuram in Sequanis, huic regno contribuebatur: quemadmodum ex Hilstoricis nostris veteribus discimus. Ex quo intelligitur Rodulforum Regnum, quod Iura et Alpibus Penninis claudit Regino, latius patuisse, et in sequanis Iuram inter ae Vogesum, in Allobrogibus ac in Segusianis oppida ac urbes habuisse. Rodulfus Rex Gloriosissimus in litteris datis Ausâ villâ Indictione 3. annô 997. res sitas in Comitatu Matiscensi, in primis partem piscinae Osae, quae Cluniaco Monasterio donatae erant, confirmat. Idem aliis litteris datis annô I. D. 1019. regni 31. Ecclesiam S. Blasii in viculis, in pago et in Comitdtu Genevense sitam, Cluniacensibus Fratribus confert. Amedeus Comes, filius Humberti, Comitis et Ancilliae, et uxor eius Adelaidis Ecclesiam S. Mauricii sitam in pago Multacena dedêre Cluniaco, permissu Maleni Episcopi Gratianopolitani: quorum in litteris haec legimus, Hanc donationem fecerunt, et chartam istam fieri iusserunt, et in Curia Regis firmari rogaverunt. Signum Rodulfi Regis, regnante Rodulfo annô 37. Ex his apparet, non Genevensem modo pagum vel Comitatum, verum etiam Comitatum Matisconensem saltem ex parte, et pagum Gratianopolitanum, ipsamque adeo cum sua valle Mauriennam, cuius Comites Humbertus et Amedeus exstiterunt, ad istud Regnum pertinuisse: quod Regnum Austrasiorum Glaber Rodulfus falso appellat, cum veteris Burgundiae regni partem contineret, Austriae nullam, quae mihi sit nota. Annô 1032. Rodulfus, qui eô nomine tertius in Burgundia superiore regnavit, Ignavus a quibusdam cognominatus, diadema suum ac Regni insignia Imperatori Conrado moriens misit: a quo tempore Reges Germaniae Imperaroresque sibi Burgundiam istam vindicaverunt; ac pro Imperii membro habuerunt, sub novo Regni Arelatensis nomine, quod a Iura monte ad ostia Rhodani et ad mare Gallicum usque ad Alpes Maritimas longe lateque patere crediderunt, aut omnibus persuadere voluerunt: cum tale numquam a Rodulfis Regibus possessum fuerit, ac ne a prioribus quidem Burgundiae Regibus, Gundicarii

posteris. Nam nec Provinciae Arelatensis Comitatus, nec maxima saltem ex parte Comitatus Burgundiae Transararicae, quem liberum aut immunem Comitatum vocant, la Franche-comte, ad Reges Rodulfos pertinuit. Certe Rotbertô in Francia, et Rodulfô Ignavô in superiore Burgundia regnantibus, suus erat Provincialibus Comes et dominus, qui Atelati sedem habebat: quem Glaber Rodulfus in l. 3. c. 2. Willermum Arelatesem appellat, h. e. Willelmum Comitem Arelatensium five Provinciae; quidam Ducem Avelatensen. Alius fuit et Guillelmus Comes Burgundiae Transararicae, Guillelmus cognomine Captivus, Comes Transsagonnanus dictus veteri scriptori: quem Rotbertus Rex Ducatu Burgundiae, quem paene totum occupaverat, armis expulit, et suô Comitatu coegit esse contentum. Mortuô Imperatore Ludovicô Piô, inter tres eius filios Lotharium, Ludovicum et Carolum cognomine Calvum divisa sunt Regna Francorum. Lothario cum Imperio Romano et Regno Langobardorum obtigit Austria cum regione ad Lemanum et ad Alpes Graias, quae Regnum Lotharii paullo post vocari coeit, et maxima pars Burgundiae, atque Provincia; Ludovico tota Germania cum Norico seu Baioaria Pannoniaque cessit; Carolus Franciam sive Neustriam, et Aquitagiam, ac Burgundiae reliquam minimamque portionem obtinuit, in qua parte extunc et modo nomen Franciae remansit, ut loquitur Stgebertus. Et Lotharii quidem A. Filii tres nullis relictis heredibus decessêre: Ludovici quoque ambobus pronepotibus, Ludovico et Zuentiboldo Regibus accidit, ut nihil legitimorum liberorum relinquerent. Carolus Caroli Calvi nepos, qui iure proximae agnationis eorum Regnis succedere, et totius Franciae imperium solus>

obtinere debuerat, Carolus inquam, et eius filius Ludovicus, neposque Lotharius, bellis civilibus et Optimatium suorum crebris defectionibus vexati, Austriam seu Regnum Lotharii (ne de ceteris Franeicae ditionis Regnis loquar) numquam tecuperare potuerunt. Austriâ igitur seu Lotharingiâ, quae olim unum e tribus Francorum Regnis fuerat, ab externis Germaniae Regibus occupatâ, eius in locum Aquitania est substituta, et tria Franciae Regna nihilominus attributa, Francia Occidua seu Neustria, Burgundia quamquam admodum imminuta, et Aquitania: quae divisio iam sub Carolo Calvo videtur coepisse, et usque ad Philippi saltem I. principatum duravir, ut in Notis in Adalberonis Carmen observavimus. Haec pars Burgundiae ad Reges nostros pertinens, Burgundia infcrior dicebatur: quam Burgundiam Regiam vocate possumus, ut superiorem Burgundiam Imperialem nuncupat Trivetus in rebus anni 1250: Continebat autem Burgundia inferior Lugdunum, quod postea Conrado Regi superioris Burgundiae Mathildis dotis nomine detulit, Matisconem, Cabillonum, Augustodunum, urbem Lingonum, Autissiodurum quoque (quam ob caussam incertum) Aballonem, Belnum, Divionem, Latonam, castrum S. Gengulfi, S. Iangou, et alia loca. Huic quoque Nivernum accen seri potest ac debet, cum ad priores Reges Burgundiae pertinuerit. Hanc Burgundiam in l. 5. Chronici c. 58. designat Fredegarius, quum Burgundias, vel Regnum Burgundiae ingreflum esse Dagobertum scribit, et in civitate Lingonis, Divione, Latonae, Cabilloni, Augustoduni, Autissioduri ius dixisse, ac per Senonas Parisios venisse. Portio inferioris Burgundiae Bucatus Burgundiae, atque etiam nonnumquam Ducatus Divionensis appellabatur: propterea quod Duces, qui eam beneficiô Regum Francorum obtinebant, Divione sedere consueverant: uti Glaber Rodulfus Duces Nortmanniae Rotomagenses Duces; alii Comites Provinciae Arelatenses Comites; Comites Gothiae vel Septimaniae Tolose

Comites a suae quemque provinciae capite dixêre. Comites Campaniae Gallicae et Briegii, Comites Trecarum atque Meldorum; Comites Hainoi Comites Montenses. Qui ei Burgundiae imperabat, Ducem Allobrogum Guillelmus Britto vocat, non semel, cum Dux Aeduorum potius vocandus fueri. Nam Aeduos, et Lingonas, ac partem Senonum tenebat; in Allobrogibus trans Rhodanum sitis Dux Burgundiae nihil omnino possidebat. Hancce Burgundiam Regibus Francorum parentem designat Privinciale MS, ante annos 400. compositum, quum in Burgundia duos cum suis sustragantibus Archiepiscopos collocat, Lugdunensem et Senonensem. Constat enim totam provinciam Lugdunensem primam, h. e. Lugdunum Metropolim cum 4 sedibus ei subiectis, Augustoduno, Matiscone, Cabillono et Lingonis, et ex provincia Senonia sedes duas Nivernum et Autissiodurum inferiori Burgundiae olim attribui consuevisse. Contra Notitia Episcopatuum Galliae, paullo post annum 1322. scripta, cum in Burgundia Archiepiscopos duos Darantasiensem et Vesontiensem seu Bisuntinum una cum suis ambos suffragantibus ponit; Burgundiae nomine partem Sapaudiae et Sequanos cum Helveria designavit, h. e. superiorem Burgundiam, Regnum olim Rodulforum. Burgundiam inferiorem, Francicae ditionis provinciam, quae praeter cetera Ducatum olim Pariatumque continuit, veteres tabulae vulgari linguâ confectae appellant nunc Burgoine, et Bourgoine: uti Constantinus Porphyrogennetus Burgundiam superiorem, Regnum Rodulforum, Bergoniam nuncupat pro Burgundiam. Π῾οδοῦλφος ῥὴξ εἰς Βεργωνίαν. Nostri nunc la Bourgogne vocitant, et eius ac Comitatensis Burgundiae superiorisve incolas les Bourguignons, i. e. Burgundiones. Multi bourgongne scribunt; et Bourgongnons: quos veteres modo Burgundiones, modô sed rarius Burgundios cum Ammiano nuncupant: recentiores scriptores Latini Bnrgundos appellare maluêre. Burgundiones sive Burgundios nostros, qui partem Galliae occupârunt, Regnumque ibi constituerunt, Gentem fuisse Germanicam, trans Rhenum sedes habentem; et difterre a Burgundionibus vel Burgundiis, Scythica Gente Transdanubiana, aperte ostendimus in l. 1. rer. Francicar. Burgundionum nomen a Burgis, i. e. parvis castellis, per limites constitutis cum Orosio, Isidoro, aliisque deducere ridiculum est. Nam a burgis Burgiones dici lex analgiae iubet. Ut redeam ad regnum Arelatense, Gervasius Tisseberiensis, qui se Regni Arelatensis Marescallum ipse appellat, et ante annos 460. vixit, civitatem Arelatum caput Regni Burguudiae bis nuncupat, et Viennensem Archiepiscopum Regni Cancellarium, Burgundiaeque seu Regno Arelatensi 6. Metropoles attribuit, Vesontionem, Viennam, Darantasiam, Ebrodunum, Aquas Sextias, Arelatum, cum sedibus cuique subiectis. Idem facit Notit. Episcop. Gall. Gervasio suppar, et in Burgundia sex Metropoles ponit: ita ut Burgundia 36. civitates, et Sequanos cum Helvetia, Sapaudiam et quem Dalfinatum vocamus, ac Provinciam complexa sit. Ubi miror Lugdunum praetermitti, quod posteriores Burgundiae Reges duo tenuerunt, et quod propterea Imperatores, tamquam membrum Regni ad ipsos pertinentis, sibi diu vindicaverunt, uti literae eorum aliquot docent. Suffragabantur autem Vesontioni Basilia, Lausana, Belica; Viennae Valentia, Vivaria, Dea, Gratianopolis, Maurienna, Geneva; Darantasiae Seduni et Augusta; Ebroduno Dinia, Nicaea, Antipolis, pro qua nunc Grassa, Glannateva, Sanitium, Vintium; Aquis Sextiis Apta. Reii, Forum Iulii, Vapincus, Segustero; Arelatum pro Metropoli tum agnoscebant Massilia, Avenio, Arausio, Vasio, Cabellio, Tricastini. Carpentoracte, Telo: Ex quibus Avenio postea in metropolim evectus est, et civitates Vasio, Cabellio, ac Carpentoracte

ei attributae. Hoc igitur Regnum, sive

burgundia, sive Regnum Arelatense dicatur, plane imaginarium fuit cum quale quantumque supra descriptum est, a nemine unquam pos sessum sit. Nam priores quidem Burgundiae Reges, qui ab Chlodovei filiis sunt debellati, Vesontionem, Viennam, Datantasiam et E brodunum Metropoles, cum Lugduno totaque provincia Lugdunensi prima obtinuerunt: Arelatum et Aquas Sextias Metropoles, ex provincia Acelatensi Massiliam, Avevionem et Telonem Martium; ex>

Alpibus Maritimis Diniam, Nicaeam, Antipolim, Glannatevam, Sanitium et Vintium; de provincia Aquensi Reios et Forum Iulil non obtinuerunt. Regnum Rodulforum, posterrorum Burgundiae Regum, exiguum admodum fuit, et paucularum civitatum, acunius aut alterius Metropoleos, sicuti supra ostendimus. Iam Rex Carolus, Lotharii Augusti filius Genevam, Lausanam, et Sedunos non habuit, acne Belicam quidem et Darantasiam, quas ambas civitates postea a Rege Lotharto fratre suo accepit: ut Annales Bertiniani docent. At Bosoni Regisex quidem Metropoles paruêre, Vienna, Lugdunum; Darantasia, Aquae, Arelatum et Ucsontio, ac 15. civitates eis suffragantes, et duae civitates Septimaniae seu provinciae Narbonensis primae, Agatha ac Ucetia: at Ebrodunum cum 6. sedibus ad ipsum pertinentibus einon paruit: et cum Arelatensis Regni 36. civitates numerantur, Bosonis Regni vix fuêre 23. quibus Matisconem et Viennam paulo post amisit. Ludovico, Bosonis filio ac successori Metropolitani adhaesêre non amplius quatuor, Lugdunensis, Arelatensis, Ebrodunensis, et Viennensis, cum compluribus Coepiscopis, sed non omnibus: Vesontio et Darantasia ei Principi non parebant, cum ambarum civitatum Archiepiscopieius electioni unctionique non interfuerint. Apparet igitur, quod iam non semel diximus, Regnum istud Arelatense 36. civitatum, falsum, imaginarium, chimaericum, atque a Germanis scriptoribus fictum, et nulli unquam Regi fuisse possessum. Certe Guntherus in l. 5. Burgundiam a Basilea ad ostia Rhodani patere ait, caputque et sedem veteris Regni Arelatum fuisse, usque ad Rodulfi mortem: sed 5. tantum ei Metropoles attribuit, Chrysopolim, i. e. Vesontionem, Lugdunum, Viennam et Arelatum. Ex quo intelligitur, neipsis quidem Germanis scriptoribus Regnum Arelatense bene notum fuisse. Vindicaverunt quidem sibi nullô iure Regnum Arelatense Imperatores Regesque Germaniae post Rodulfi ignavi obitum: sed maxima ex parte illud obtinere non potuerunt, nec quidquam ibi praeter inane nomen Imperii in Dalfinatu Provinciaque reliquerunt. Hactenus Vales. Notit. Gall. Aliter paulo Nobilissimus Conringius, tractat. de Finibus Imperii, quem vide de his accuratissime disserentem, vide quoque de hac gente B. Rhenanum Rerum Germanic. Nov. Antiqq. Passim, inprimis l. 1. p. 171. ubi de Burgundionum expeditione in Altemanniam, et in Regionem, quae Capillatrum sive Palas dicitur: et p. 192. ubi de corum in Sequanorum et Hedurorum provinciam, ac tractum Aventicensem adventu. Item l. 2. p. 276. ubi de Francorum cum illis bello et victorta: p. 328. ubi de illorum, relictis Gallis, cum Germanis coniunctione p. 355. ubi de eorum specie ac moribus: et p. 365. ubi de populari illorum sermone Germanico: ac ad haec omnia loca eruditas Notas Cl. Octonis.